Dlaczego zabawa?
„Zabawki są używane przez dzieci jak słowa, a zabawa jest ich mową” (Landreth, 2016)
Naturalnym środkiem komunikacji dzieci jest zabawa i aktywność. Dzieci wyrażają siebie pełniej i bardziej bezpośrednio w inicjowanej przez siebie, spontanicznej zabawie niż za pomocą słów. Zabawa stanowi środek, za pomocą którego mogą rozwiązywać konflikty, przedstawić swoje frustracje, lęki, problemy osobiste i komunikować uczucia. W obecności empatycznego dorosłego dziecko za pomocą zabawek, materiałów, historii opisują jak wpłynęły na nie określone doświadczenia. Terapeuta aktywnie odzwierciedla myśli i uczucia dziecka, wierząc że kiedy są wyrażane, rozpoznane i zaakceptowane, dziecko samo może je zaakceptować, a następnie ma możliwość poradzenia sobie z nimi.
„Kiedy dziecko bawi się swobodnie i bez instrukcji, wyraża swoją niezależną myśl i działanie. Uwalnia uczucia i postawy, które usilnie chciałoby wydostać na zewnątrz” (Axline, 1969)
• Dzieci nawiązując akceptującą relację terapeutyczną czują się szanowane i w ten sposób uczą się szacunku do siebie. Coraz większa samoakceptacja jest głównym czynnikiem w rozwoju pozytywnego obrazu Ja. Gdy tylko dzieci nabiorą szacunku do siebie, zaczynają szanować innych.
• Dzieci zaczynają bardziej otwarcie wyrażać swoje uczucia, dzięki poczuciu zrozumienia i akceptacji ze strony terapeuty. Gdy uczucia dzieci zostaną otwarcie wyrażone i zaakceptowane, łatwiej jest je okazywać w odpowiedzialny sposób.
• Dzieci uczą się brania większej odpowiedzialności za siebie i samokontroli dzięki możliwości doświadczenia samodzielnego podejmowania decyzji.
• Dzieci uczą się kreatywności i zaradności w konfrontacji z problemami. Kiedy pozwolimy dziecku na dochodzenie do własnych rozwiązań, spowoduje to rozwój ich własnych twórczych zasobów.
Na pierwszym spotkaniu konsultacyjnym spotykam się z rodzicami pod nieobecność dziecka, aby przeprowadzić dokładny wywiad.
Następnie spotykam się 2 razy z samym dzieckiem, bądź z całą rodziną w gabinecie, aby zdiagnozować problem.
Na kolejnym spotkaniu przekazuję diagnozę i zalecania rodzicom, omawiam warunki terapii.
Terapia indywidualna odbywa się raz w tygodniu, trwa 50 minut.
Bardzo istotnym elementem procesu są regularne spotkania z rodzicami, ok. 1 raz w miesiącu, w celu omówienia przebiegu terapii.